Pa Mertens

Één van de vorige verslagen hebben we reeds gemeld dat de gezondheid van Jan zijn vader de laatste tijd behoorlijk achteruit was gegaan. Ondertussen heeft hij zijn moment gekozen en is maandag in alle rust ingeslapen. Uiteraard heeft dit een zeer grote invloed gehad en heeft het nog steeds op onze reis. We dachten/denken elk moment van de dag en de nacht aan de familie thuis en trachtten steeds op de hoogte te blijven. Maar de afstand, het uurverschil en de WIFI-kwaliteit heeft het ons niet makkelijk gemaakt. Laat eerder zeggen: zeer moeilijk en vaak zeer frusterend gemaakt.

We zijn zeer blij dat we hem vorige week dinsdag nog zeer tevreden naast mijn vader zagen zitten tijdens een goed videogesprek van Whatsapp. Het stemde ons positief maar het heeft niet mogen zijn. 

Gisteren stonden we klaar om terug naar België te vertrekken. We hadden tijdens de laatste boottocht naar de Perito Moreno-gletcher afscheid genomen van Argentinië. Maar problemen met Europ-Assistance ivm onze repatriëring (ondanks we al de nodige info hadden bezorgd, was er dinsdagavond nog niets geboekt en zouden we dus nooit voor het weekend thuis geraken) en het berichtje van de moeder van Jan dat de crematie noodgedwongen nu vrijdag al doorgaat maar de begrafenis pas op 26/10 (dus de zaterdag na onze terugkomst) en ze toch graag zou hebben dat we onze reis zouden verder zetten, hebben we even alles op een rijtje moeten zetten. Een behoorlijk moeilijke beslissing maar we moesten deze snel nemen alvorens alle eerder gemaakte afspraken met de reisorganisatie zouden geannuleerd worden. De Argentijnen zijn dramatisch in plannen maar wel zeer flexibel. Ondanks dit mochten we niet treuzelen. 

Daar de terugvlucht nog niet was aangepast en we voor vrijdag nooit zouden thuis geraken, hebben we besloten om toch hier te blijven en onze reis zoals gepland verder te zetten. Een serieuze ommezwaai. Alle batterijen moesten letterlijk en figuurlijk terug opgeladen werden, alles was plat. Zowel de batterijen van onszelf als van de (foto)camera's. De batterijen van de toestellen was geen probleem maar wij zelf hebben iets meer tijd nodig. Niet enkel de gezondheid van pa Mertens maar ook het zeer zware reisprogramma en de slapeloze nachten hebben er serieus ingebeukt. Gelukkig leent het nationaal park waar we momenteel zijn zich perfect om even te bezinnen. Enkele fikse wandelingen in de natuur hier zal ons goed doen en ook onze batterijen stilletjes aan terug opladen.

Maar we zullen hem niet vergeten. We zullen niet vergeten hoe graag hij onze verhalen aanhoorde en zelf het ene na het andere verhaal uit zijn jeugd vertelde. Hoe fier hij was met de kaartjes die we stuurden tijdens onze vakanties. Hoe een content man pa Mertens was. 

De volgende dagen zullen de overige reisverslagen ook aangevuld worden maar ons programma zat en zit nog steeds overvol. Geduld is een mooie deugd en uiteraard gaan wij genieten van deze laatste dagen, daar is Argentinië veel te mooi voor omdat niet te doen.