Salta, la linda bis

We gaan vandaag in Salta opnieuw op zoek naar "La Linda", maar op ons gemakske. De Argentijnen zijn geen vroege vogels (de parkieten hier in de boom anders wel!) en nemen we hun gewoonte vandaag met plezier over. Vlak voor de middag parkeren we onze auto terug in de overdekte parkeerplaats van gisteren. De eigenaars gaven ons een zeer veilige indruk en dat is toch belangrijk in zo'n grote stad. Ja, Salta is een stad van 600.000 mensen, de zesde grootste stad van het land. Net iets groter dan Mol  ;-). Vandaag vroegen de eigenaars van de garage zelfs de autosleutels achter te laten, daar ze overvol stonden en de auto's nog wat verplaatst moeten worden zodat alles paste. Je merkt dat het de gewone gang van zaken is en er niet te veel vragen worden bijgesteld. Dus dat hebben wij ook maar niet gedaan en auto met sleutels achter gelaten.
Via enkele oude straten gaan we weg van het toeristisch centrum zodat we een indruk krijgen van het echte leven in Salta. Voornamelijk ter hoogte van openbare gebouwen is het druk. Ter hoogte van een bank staat zelfs een gigantische rij. Zij moeten vermoedelijk uren wachten alvorens ze binnen kunnen. 
Overal zie je mensen maar ook zeer veel standjes met eten, drinken, kledij, .... We merken zeer snel dat veel winkels dicht blijven (echt achter slot en zware hekwerken) en er voornamelijk handel wordt gedreven voor de winkels met kleine tafeltjes met enkele producten. Is het de economische crisis dat de winkels dicht houdt of hebben ze totaal andere uren dan wij gewoon zijn? Vermoedelijk het eerste. In iedere geval in de namiddag is alles potdicht. Hier en daar is er in de winkelstraat nog een winkel open maar voor de rest zeer doods of het zijn kleine verkopers die wat onderbroeken of sokken trachten te verkopen op de straat.
Onze hoofdbestemming van de voormiddag was de teleférico, een bakjeslift die de heuvel op gaat en je een uitzicht geeft op deze gigantische stad. Van op de top krijg je een beetje een overzicht van de grootte en zie je dat je als toerist een ongelooflijk klein deeltje van de stad ziet. Terug beneden gaan we langs een zeer drukke hoofdweg richting binnenstad. De stoep staat vol met kraampjes waar ze appelsiensap, snoep, suikerspinnen, hot-dogs, broodjes, fruitsla, ... verkopen. Je ziet dadelijk een groot verschil van hygiënische omstandigheden waarin ze werken. Er zijn standjes bij waar je gegarandeerd weet dat je ziek zou worden van het eten en andere waar de hygiëne best ok is. Aan deze kraampjes staan voornamelijk de jongeren dan ook aan te schuiven voor hun lunch. Wij laten dit streetfood voor wat het is en gaan op zoek naar de echte empenadas. In Buenos Aires hebben we er al verschillende gegeten maar in Salta zou je de beste kunnen eten. We zijn op zoek naar "patio de las empenadas", een reisgids geeft aan dat daar de beste te vinden zijn. De patio ligt aan de andere kant van de wijk dus krijgen we, tijdens onze wandeling, nog een betere indruk van het dagelijks leven. De schoolgaande kinderen dragen allemaal een uniform. De tieners een blauwe broek en wit T-shirt, de kleine kinderen en lagere school precies een witte of grijze laboschort. Met uitzondering van één schooltje daar dragen de kleine kinderen een zeer kleurrijk schortje met allelei tirrelantijntjes op. Niet enkel de meisjes ook de jongens. Maar het is een deel van het geheel. 
We trachten ook de verkeersregels nog wat verder te ontcijferen maar dat lukt ons niet, het is echt op goed geluk. Eén grote, georganiseerde chaos want gevaarlijke situaties hebben we ook niet gezien. 
Na een tijdje wandelen vinden we "patio de las empenadas", een overdekt pleintje met enkele standjes waar ze empenadas vers klaar maken. De vrouwen trachten ons aan hun tafeltje te krijgen, dus we waren wat overweldigd. Dit hadden we niet verwacht. Ik dacht dat het een klein familierestaurantje was. Maar zeker geen probleem. Lekker lokaal! We zetten ons en bestellen enkele empenades op goed geluk. Geen flauw idee wat we voorgeschoteld gaan krijgen maar het was een meevaller. Ze zijn feller gekruid en hebben veel meer ingrediënten dan in Buenos Aires, dus ja, ze waren lekkerder. 
Na het eten gaan we nog op zoek naar een overdekte markt maar deze was al gesloten. Dus trekken we naar het centrale plein waar het Museo de Arqueologica de Alta Montaña gelegen is, het MAAM. Een museum dat zich volledig wijdt aan de Inca-cultuur maar specifiek aan de geofferde kinderen die ze in 1999 volledig gemummificeerd hebben terug gevonden vlakbij in de Andes, op zeer grote hoogte. De drie kinderen zijn ongelooflijk goed bewaard door de hoogte en de koude, ondanks ze geofferd zijn in de 15e eeuw. Ze zien er nog uit of ze nog maar juist overleden zijn. Correctie, ze zijn verdoofd door overvloed van drank en coca en levend begraven. Maar in die tijd was het geen moord maar teruggaan naar hun voorvaderen. Het haar, de huid, de tanden, de kledij waren nog in perfecte staat. Waanzinnig. Het was een beperkte tentoonstelling maar toch beklijvend.  
Eens buiten het museum besluiten we Salta te laten voor wat het is, pikken we onze auto met sleutels en onze was op en gaan wat relaxen in het hotel. Bereiden ons voor op de autorit van morgen en gaan gemakkelijkheidshalve terug naar het restaurant van gisteren waar we weer zeer lekker eten en wijn krijgen voorgeschoteld. Morgen laten we de grote stad ook voor wat het is en trekken we de bergen in, op zoek naar natuurschoon. Vermoedelijk gaat met de hoogte, de wifi-sterkte ook naar beneden (en het is nu al zeer laag), dus geen paniek als je een paar dagen niet meer van ons hoort!