Viños de Altura

3 oktober 2019 - Cafayate, Argentinië

We dachten vandaag een recht toe, recht aan verhaal te kunnen schrijven. Wat bodega's (wijnhuizen) bezoeken, voor de verandering wat drinken en eten en klaar maar neen ... Bij het eerste wijnhuis Piatelli zijn we juist op tijd voor de "wine tour", een rondleiding langsheen de wijngaarden, de productie en de wijnkelder, met als afsluiter uiteraard een dégustatie van de "viños de Altura". (De wijnen van de druiven die op grote hoogte groeien en dus veel meer suiker bevatten en uiteindelijk een groter alcoholpercentage. Vandaag gingen ze tot 14,5%) We zijn de vreemde eenden in de bijt, de enige niet spaanssprekende maar de gids doet haar uiterste best om alles in het Spaans en het Engels uit te leggen. Zelfs de anderen van de groep zijn nieuwsgierig naar onze bevindingen over Argentinië en uiteraard de Argentijnse wijnen. Best een leuke twee uurtjes en voornamelijk een totaal andere ervaring dan ons bezoek aan de bodega in Cachi. 

Op onze terugweg passeren we een moeder samen met haar twee kindjes op de scooter. We hebben al gemerkt dat ze ook met vier op de scooter kunnen, maar dit is blijkbaar het maximum. Andere kleine noot: de kinderen dragen nooit een helm, de chauffeur soms. We zagen dat ze problemen had. Voor we het goed en wel beseften zaten de twee kinderen ( +/- 5 en 7 jaar oud) bij ons op de achterbank en waren we onderweg om hen naar school te brengen ... Ja, je leest het goed ... kan je dat in België voorstellen dat je je kinderen meegeeft met wat toeristen? Maar mama was zonder naft gevallen en kreeg haar scooter amper voorruit, dus de kinderen zouden zo nooit op tijd op school geraken. De kinderen wisten de weg dus zouden deze wel tegen ons uitleggen. Gelukkig hebben we tijdens onze cursus overlevings-spaans de woorden voor links, rechts en rechtdoor ook geleerd en konden we hun aanwijzingen volgen. Veilig en wel zijn de kinderen op school geraakt en konden wij verder gaan met ons dagje wijnproeven. Tijdens de middag zijn er geen rondleidingen dus gaan we lunchen in het oudste wijnhuis om daarna de rondleiding en dégustatie mee te pikken. Uiteindelijk zijn we te laat voor de engelstalige toer. Er was een self-guided toer en dégustatie aan een wijnautomaat, maar die hebben we overgeslagen. 

Terug in de auto merk ik dat het meisje haar trui op de achterbank heeft laten liggen dus gaan we terug op zoek naar de school. Onderweg oefenen we al een beetje hoe dat we dat allemaal gaan uitleggen in het Spaans. Gaan we het met ons overlevings-spaans hier nog redden? Toch wat anders dan een wijntje bestellen! ;-) Bij de school stoppen juist twee politieagenten en we spreken ze aan. (Misschien niet zo'n goed idee na al die wijn ;-). Neen, neen, ondertussen zijn we al een paar uur en een lunch verder. De glazen worden ook maar een bodempje gevuld. Zo beperkt ons Spaans is zo beperkt was hun Engels, maar uiteindelijk begrepen we elkaar toch (allé, dat denken we toch). De agent neemt ons mee naar de directrice en zegt dat we het tegen haar moeten uitleggen. Hadden we hem niet aangesproken om de situatie tegen de directrice uit te leggen? Uiteindelijk kwam er nog een nonnetje bijstaan en werd de situatie nogmaals uitgelegd. We lagen bijna plat van het lachen: één trui, twee toeristen die enkel overlevingsspaans spreken, een agent en een nonnetje. Dat moet goed komen. Zeker wanneer het nonnetje de Jan nog vastpakte om hem te bedanken en te kussen. Ik kwam bijna niet bij van het lachen. Ik heb ook nog wel een kus gekregen maar dat is niet zo hilarisch.

Gierend van het lachen vertrokken we naar de volgende wijnboer. Gelukkig was die maar aan de achterzijde van het hotel. Na de meest moderne wijngaard en de oudste wijngaard was het nu de beurt aan een organische wijnboer in het midden van het dorp. Het was een kleine bodega dus de uitleg was enkel in het Spaans en de dégustatie was zeer beperkt. Daar we deze morgen de volledige uitleg al hadden gehad konden we de grote lijnen volgen en zijn we weer wat slimmer geworden.

Ondertussen gaat het tegen zes uur aan en kunnen we onze was gaan oppikken maar niet alvorens we bij de crémerie zijn gestopt voor een ijsje (eerder ne sorbet) met een bolletje met een witte wijnsmaak (Torrentés) en een bolletje met rode wijnsmaak (Malbec). Enkel verkrijgbaar hier in Cafayete dus dat mogen we niet missen. We gaan volgende week serieus moeten afkicken. Dan zitten we op zeer grote hoogtes en wordt afgeraden om alcohol te drinken. 

Op de terugweg van de wasserij pikken we nog een boterham met kaas en hesp op. Neen, deze avond geen overdaad aan eten en wijn. Onze broeken beginnen serieus te spannen. 

Morgen onze laatste dag met ons gehuurd bakje. Ik denk dat we het morgen nog een poetsbeurt moeten geven alvorens in te leveren want het stof van de Ruta 40 is tot in de kleinste spleetjes gekropen. Het ziet er niet uit. 

Nu nog wat relaxen en kijken hoe Jean-Claude Van Damme vlot Spaans spreekt en zelfs een gevecht aangaat met een tijger ... De wonderen zijn de wereld nog niet uit ... 

Foto’s

4 Reacties

  1. Leen:
    4 oktober 2019
    Precies een mop : er waren eens 2 toeristen, een trui, een non en 2 agenten... :-)
    Geweldig!
  2. Marc Govaerts:
    4 oktober 2019
    Op dergelijke manier reizen is gegarandeerd avonturen beleven. Als ik het zo lees zijn jullie bijna somelier.... Wij vertrekken morgenvroeg voor ons avontuur. Geniet er nog van.
  3. Anja:
    5 oktober 2019
    Geniet van jullie reis!!!
  4. Marianne Thys:
    5 oktober 2019
    Dat nonnetje zal gedacht hebben : ik ga mijn kans grijpen 😉