Jérôme, Scheve Charlie, Moeder Thérèsa

... We hebben de apen (voornamelijk bavianen) die onze kampplaats omsingelen al een naam gegeven. Moeder Thérèsa zit hier steeds met haar kleine om de buik en een zeer zielig gezicht. Jérôme paradeert hier meestal met een serieuze air voorbij. Hij heeft het voor het zeggen en Scheve Charlie (heeft een grote wond aan zijn mond en zijn lip hangt scheef) dat is de meest geniepige. Vanmorgen kwam hij vlakbij in een boom zitten en van het moment hij de kans zag, kwam hij naar beneden om iets mee te sjoepen. Hun aandacht op ons eten werd wel verstoord toen de buren vertrokken en een vuilzak achter lieten. Binnen de kortste keren zaten ze in de vuilbak (een apenbeveiliging, dat is toch een lachertje) en werd alles wat geen etensresten bevatte in het rond gezwierd. 
Naast de apen waren er ook nog de vliegen. Om zot te worden, daardoor zijn we zo snel mogelijk vertrokken en ergens anders gestopt om te ontbijten. Kamperen tussen de wilde dieren heeft zijn charme maar af en toe toch iets minder. 
Onze selfdrive ging vandaag langs de rivier de Kwai. Naar gewoonte met moeilijk berijdbare wegen maar met weer een mooi aantal dieren, met als nieuwe viervoeter de Tseschebe (een soort antilope) en bij de vogels hebben we ook enkele nieuwe gespot met als uitsteker de ..... , een prachtig kleurrijk vogeltje. 
Om na enkele uren terug naar de camping te rijden, moesten we van de rivier wegdraaien en daar is het even misgelopen. We waren het spoor bijster. Nergens een weg te zien. Er hadden er hier al gereden maar de sporen gingen kriskras of ze stopten. De GPS gaf de weg aan maar deze was niet te vinden. Ok, dan even off-road, trachten zelf een weg te maken in de richting van de officiële weg. Gelukkig is het redelijk droog en kwamen we nergens vast te zitten. Toch wel een grote zucht van opluchting als we na een tiental minuten terug op de weg zaten. De impala's onderweg moeten gedacht hebben "daar heb je die toeristen weer"! 
In de namiddag zijn we naar de andere zijde van de Kwhai gereden. De oversteek verloopt via een gammele houten brug maar er was ten minste een brug. Enkele kilometers verder was er ook een rivier maar geen brug. Ze noemen dit een river-crossing (rivieroversteek) maar deze was veel te diep voor onze huurauto. Voor een vrachtwagen die wat hoger was, was het geen probleem. Na wat zoekwerk kwamen we hier ook op de juiste weg maar hebben toch maar rechtsomkeer gemaakt. De vermoeidheid die er toch wat begint in te sluipen zorgt ervoor dat je het avontuur toch iets minder wil opzoeken. Avontuur is in dit geval te fel gelinkt met kans op vastrijden. 
Terug aan de overzijde van de Khwai en terug in het Nationale Park hebben we daar nog enkele kleinere wegen gedaan en ook hier hebben we weer een niet-officiële weg genomen maar was iets minder risicovol als deze morgen. In de zone die we nog doorkruist hebben, is een week terug nog een Luipaard gespot maar deze hebben we nog niet kunnen traceren. Enkel deze hebben we nog nodig voor de big-five te vervolledigen. 
Tegen een uur of vier hadden we genoeg avontuur beleefd en was het tijd om te relaxen. Al snel kregen we gezelschap van onze vrienden met uitzondering van Scheve Charlie. Ze hadden snel door dat hier niets te rapen was dus gingen ze de buren lastig vallen. Alle ritssluitingen waar ze aankonden hadden ze open maar ze hadden pech ook daar was niets te rapen en Jan is ze gaan wegjagen. 
En dan nog een oud bekend iets dat we al weken niet meer gezien hadden, een onweersbui met regen. Allé, enkele spatjes vochtigheid! Ja, je ziet maar de natuur blijft ons verrassen. Nu slaaptijd (bijna 9 uur), als we niet uit onze tent geblazen worden, want er staat een stevig windje. Morgen wacht ons weer een vermoeiende maar spannende rit naar Third Bridge, nog wat verder in the middle of nowhere.