we zijn toch in Amerika op vakantie?

Geen seconde hebben we spijt dat we gisteren de rit naar Page al afgebold hebben. Ondanks het niet de meest vermoeiende rit was, was het vandaag toch een pak relaxter. Rustig opstaan, doucheke, ontbijt, wat opruimen en tegen tien uur vertrekken we naar de Canyon. Gelukkig zijn we er gisteren al gepasseerd want anders hadden we het niet op tijd gevonden. Stond zeer onduidelijk aangeduid. Tegen 11u vertrekken we, in de laatste groep, richting de kloof, canyon, spleet, ... Hoe je het ook noemt. Niet slecht als laatste groep dan hebben we het meeste tijd om alles te bewonderen. Antilope Canyon is gekend als een nauwe spleet in de grond, je kan er soms amper door zo smal is het, maar de wanden zijn zeer golvend en zeer warm rood van kleur. Een lust voor het oog van minuut één tot minuut zestig. De fototoestellen maken hier overuren. Voornamelijk de smartphones want door de filter op "levend warm" te zetten komen de kleuren en vormen nog beter uit. Je gaat trap op, trap af, slingerend door de kloof. Hier als eens wat breder, daar zeer smal en achter elke bocht (zijn er zeer veel) weer een andere formatie. Je ziet foto's op internet, zelfs een sceensaver bij Apple of Windows, en daar is het prachtig en als het dan in het echt ook zo is. zalig! Hopelijk krijgen we de foto's snel gedownload en prijken ze ook op onze blog. Maar er zit ook een minder leuk kantje aan. Uiteraard wil iedereen dit zien, dus het is er zeer druk. Gelukkig nog niet zo druk als in het hoogseizoen maar meer dan genoeg. We waren misschien wel de laatste groep van Ken's Tour voor dat uur maar niet als je rekening houdt met alle tourorganisatoren. Wat was dat een eikel, die gids van de groep achter ons. Zo pushen!! En dan bleven ze voor ons nog eens om de twee stappen stilstaan voor een selfie. Mijn geduld geraakte een beetje op. Wij konden niet genieten van al dat moois. Op een bepaald moment begon de groep achter ons nog meer te pushen en waren er Fransen die niets anders deden als kwetteren en toen ben ik wel even uit mijn sloef geschoten. Wat was mijn Frans ineens zeer vloeiend!!!! Het had blijkbaar toch wat effect want nadien hadden we wat meer ruimte en de tijd om zelf eens een selfie te nemen en het laatste stuk toch nog te genieten. 
Van Antilope Canyon ging het naar Big John's Texas BBQ-restaurant. Ik was het restaurant tijdens de voorbereidingen tegen gekomen en zag er zeer goed uit. Ne goeie BBQ is nooit slecht. Op net iets meer dan een half uur kregen we een plaats, hadden we besteld, hadden we eten (ribbekes en broodje met pulled pork) geserveerd op een plastiek bordje en plastiek bestek (een afwasser was er zeker niet in dienst) en betaald. Ze lieten er geen gras over groeien maar gelukkig was het lekker. 
Net buiten Page lag onze volgende stop, Horseshoe Bend (een bocht in de Colorado Rivier in de vorm van een hoefijzer). Weer zo'n drukte. Even dachten we dat we één of andere bezienswaardigheid in Azië aan het bezoeken waren. Bussen vol van onze Aziatische medemens hadden ze er afgedropt. Spijtig genoeg gaat dat er niet sereen aan toe. Je zal het gezien hebben dat ze er zijn en ik gevoeld hebben. Ik stond op een best goed plaatsje om het natuurfenomeen te bewonderen tot er een Aziatische dame komt tussen wringen. "Sorry, sorry!!!". Daar had ik geen zin in, dus ik zet mij terug breed en geef haar een duw. Hallo, niet met mij. Had mijn Chinees of Japans even vlot geweest als mijn Frans dan had ze het wel gehoord. Al jammerend is ze vertrokken en heeft het nadien nog eens geprobeerd maar is weer niet gelukt. Horseshoe Bend is echt prachtig! Een echt wahh-moment. Maar die aziaten daar zien rondcrossen is helemaal te gek. Op het veiligste punt met omheining (het gaat daar toch dik 300m steil naar beneden) kan je de beste foto's trekken maar toch willen de meeste aan de afgrond staan zonder omheining waar je niets ziet. De kick zeker. Zelfs kleine kindjes liepen daar zo rond want papa moest van poserende mama een foto trekken. Help! We houden het voor bekeken en rijden naar het zuiden naar het mooie weer ... Of niet. Neen, we zijn amper vertrokken en het begint te regenen en bij overmaat van ramp, begint het vlak voor we Grand Canyon National Park binnen rijden ook nog te sneeuwen en niet een beetje. Wat is dit!!! Ik zit nog eens achter het stuur en zie op plaatsen geen 20m voor mij. Daarnaast rijdt er een touringbus achter mij, die nog nooit van het begrip "veilige afstand" heeft gehoord. Alles zit pot dicht dus enige glimp van Grand Canyon opvangen zit er vandaag niet in en morgen hoogstwaarschijnlijk ook niet als we het weerbericht moeten geloven. Wat is mij dit!!!! Nooit gedacht dat wij op zomervakantie met vijf dikke lagen aan, serieus dikke sokken (paar dagen geleden in de Walmart nog gaan kopen) en muts op in onze mobilhome rummikub zouden  spelen. Morgen toch de planning wat omgooien.