Da wa baaii goe!

De bonobo's hebben ons en onze bezittingen deze nacht gelukkig gerust gelaten. Tijdens het ontbijt zien we er wel enkele over de kampplaats lopen maar ze houden afstand en blijkbaar is dat niet altijd hun gewoonte. Hier en daar durven ze wel eens zeer vingervlug zijn en eten of waardevollere spullen uit de auto of van het tafel  jatten. 

Nog een beetje stram van de wandeling van gisteren, vertrekken we richting Swakopmund, naar de zee. Bij het passeren van de receptie zien we dat daar ook al wat actie is maar de man voor de vergunningen is precies nog niet boven water. Toch een glaasje of tien te veel op? 

Vandaag heeft Namibië ons serieus wat verschillende landschappen voorgeschoteld. Op de +\- 350 km die we vandaag afgebold hebben, hebben we toch elke 50km een ander uitzicht gehad. Te beginnen met bergen, dan savanne, vervolgens leegte om dan plots in een kloof terecht te komen. Tijd om even je ogen dicht te doen zat er niet in. 

Tussen al die uitgestrekte landschappen, zit het dorpje solitaire. Wereldberoemd ondanks het enkel bestaat uit een lodge, een tankstation met winkeltje en een bakkerij. Maar het is in die bakkerij dat ze wereldberoemde appelstrüdel serveren. Geen enkele toerist waagt het om zo maar voorbij te rijden, dus wij ook niet en genieten van een volwassen portie appelstrüdel met bijhorende koffie of chocomelk. 

Na enkele uren gravelwegen (zeg maar naar Oostende en terug over een weg zo slecht als die naar de golf/sas 6) doken de duinen van Walvisbay op. Tegelijkertijd dook de temperatuur naar beneden en niet een beetje. Na meer dan 30 gr in het binnenland haalt de thermometer hier amper 16gr. Neen, niks met bikini op het strand gaan liggen en wat bruinbakken. Eerder Fleecen en lange broeken gaan zoeken. Dorie zo koud! 

In Walvisbay zelf was niet zo veel te zien, eigenlijk nogal doods op enkele tientallen flamingo's na, dus reden we langs de kustweg verder naar Swakopmund. Voornamelijk het gedeelte langs de buitenwijken gaf een bizarre indruk. De voorbije dagen zaten we in de nationale parken en was er nog niet echt contact met de lokale bevolking, dus hadden we er nog niet echt bij stil gestaan hoe de gemiddelde Namibiër leeft. De buitenwijken van Walvisbay geven dan nog niet zo'n armmoedige indruk maar de kilometers lange rijen met grijze betonnen blokjes naast elkaar is niet echt wat we gewoon zijn. 

In Swakopmund worden we, in het afrikaans, ontvangen door Charlotte van B&B Seebreaze. Wel grappig zo'n ganse uitleg op z'n Afrikaans. Redelijk goed te volgen en wij spreken gewoon Nederlands terug, kan het nog makkelijker. Het Afrikaans wordt voornamelijk gesproken door de blanke Namibiër, niet door de gekleurde. Dat hier ooit andere tijden zijn geweest merk en voel je in het dagelijks leven toch wel hard. De kloof is nog zeer groot. 

Alvorens we volledig onderkoelt zijn kruipen we diep onder de dons en dat extra fleecedekentje wordt ook uit de kast gehaald. Gelukkig slapen we vannacht niet in onze tent want dat zou bibberen geweest zijn. 

Wildlife: bonobo's, kudu, oryxen, flamingo (de twee verschillende)

B&B/Lodge: B&B seebreaze, uit het centrum maar niet zo ver van de kust, als je goed kijkt zie je de oceaan. Zeer aangename en behulpzame gastheren en zeer mooie, comfortabele kamers. 

Diner: nog effe terug opzoeken > voornamelijk gerechten met een duits tintje. Best ok