Route del Adobe

09/10 Routa del Adobe

Alvorens aan de volgende autorit te starten, hebben we de mogelijkheid nog om met het thuisfront te bellen. Mijn ouders zijn bij Jan zijn ouders op visite dus hebben we ze nog eens allemaal in beeld. Pa Mertens ziet er een tevreden man uit want hij kan zich nog eens uitleven in het vertellen van zijn verhalen tegen mijn ouders. Het stemt ons aan de ene kant goed gezind maar we krijgen ook andere signalen dat deze goede momenten zeer beperkt worden. We gaan zeer bedrukt eten en dan valt het ontbijt ook nog eens tegen. Neen, dit gaat geen topdag worden. We mailen de reisorganisatie en de verzekering zodat we de opties kunnen bekijken om vervroegd terug te kunnen reizen maar de voorwaarden staan niet aan onze kant... De dag wordt er niet beter op. Toch moeten we onze gedachten terug op wat anders zetten zodat het geen verloren dag wordt.

Via kleine dorpjes op de routa 40 rijden we een stuk zuidelijker om dan terug noordelijker te rijden naar Fiambalá (de zone ertussen is ooit door Inca's doorkruist maar heden is dit niet meer mogelijk). Het laatste stuk noemt men de "Routa del Adobe". Langs de route kom je door verschillende dorpjes met woningen en kerken  opgetrokken uit de typische rood-roze adobesteen. Men was gestart om de dorpjes een hippe facelift te geven zodat ze meer toeristen konden lokken. Dit door onder andere muurtekeningen, die je het ganse land tegenkomt, maar dan aangepast aan de adobe. Er zaten pareltjes tussen maar spijtig genoeg zijn ze ermee gestopt en zijn de dorpjes meer en meer komen leeg te staan met verloedering tot gevolg. Enkel de kerken worden nog tot in de puntjes onderhouden, zoals in alle kleine dorpjes door gans het land. Zelfs in een spookstadje (dit zijn voornamelijk dorpjes die vroeger leefden van het treinverkeer dat er passeerde, maar sedert tientallen jaren in onbruik is geraakt) waar we tijdens deze rit ook even passeren, blinkt de kerk als nooit tevoren. 

Voor onze lunch stoppen we in een estancia (een boerderij) uit de koloniale tijd. Het is ooit eigendom geweest van een Spaanse generaal en het ademt deze sfeer nog steeds. Zelfs de huidige eigenaar heeft wat weg van een Spaanse generaal. Dit keer geen snelle lichte lunch maar een lokaal gerecht (namen van de stoofpotjes met kip en een soort ribbekes nog eens even opzoeken) met een plaatselijk geproduceerde Malbec wijn (staat met stip op nummer 1 van de rode wijnen die we geproefd hebben). Effe rust en dat deed deugd.

In de namiddag rijden we nog verder langs Ruta del Adobe en met regelmaat rijden we een dorpje in om meer te weten te komen van de levenswijze in dergelijke dorpjes. Ook hier zijn het zo goed als spookdorpjes waar hier en daar nog een wijnboer en/of een olijfboer zit. Deze zijn iets kleiner dan de grote boeren naast de hoofdweg zelf, waar eindeloos grote olijfboomgaarden staan. Blijkbaar is de productie hier veel groter dan in Italië en wordt er naar Italië geexporteerd. 

Vanavond logeren we in Fiambalá. Deze stopplaats is voornamelijk gekozen voor zijn natuurlijke thermische baden. Geen kil, oud hokje uit vergane gloriedagen zoals in Thermas de Reyes, maar een echte buitenervaring. Het kokende water (90gr) komt rechtstreeks van de bron hoog in de bergen naar de verschillende achter elkaar liggende baden. Door de afstand dat het water reeds heeft aflegd is de temperatuur gezakt tot een graad of 42. Dit is dan ook plusminus de temperatuur van het hoogst gelegen bad. Het water loopt telkens over naar een lager gelegen bad en zakt telkens plusminus één graad. We starten eerst met een bad van plusminus 38 graden maar gaan al snel over naar de warmere baden. Zalig, dit is meer onze temperatuur. Jan gaat ook nog naar het bad waar het water het warmst is, maar hiervoor pas ik. Een beetje te warm. In de mate van mogelijke toch een avondje relaxen in deze zeer drukke dagen. Het is nog niet zo'n slechte dag geweest.