Duracell-konijn van Patagonië

We laten het noorden van Argentinië voor wat het is en nemen de vlucht richting El Calafate in Patagonië (ondanks wat sommige denken is Patagonië geen land op zich en behoort het tot Argentinië). 

Volgens de zus van Koki (Koki is weeral onderweg naar Salta om een volgende groep op te pikken) is de vlieghaven in Cordobà een makkie. Voor je het goed en wel beseft zit je in het vliegtuig ... Niet vandaag ... De vertrekhal staat behoorlijk vol en de wachtrij van Aérolinas staat tot aan de andere zijde van de vertrekhal. Drie uur heeft het geduurd alvorens we ingecheckt waren. Bijna alle vluchten waren vertraagd of geannuleerd daar er in Buenos een grote storm doorraaste. Ondanks ons vliegtuig uit Jujuy kwam, werd de vlucht toch met een uur vertraagd maar nog steeds beter dan geannuleerd. 

Gelukkig wachtte, in El Calafate, Ivan ons op. Ivan is ook beter gekend als het "Duracell-konijn van Patagonië. Die zijn bebbel stond geen seconde stil. Dus gelukkig was het maar een rit van een klein half uur naar ons hotel en daar ging het licht bij ons beide uit. Het programma van de voorbije dagen en uiteraard de onzekerheid in verband met Jan zijn vader heeft er serieus ingehakt. Tijd om wat slaap in te halen ...