Back to basic In Spitzkoppe

De volgende twee dagen gaan we voornamelijk kilometers maken richting Etosha. Zeer boeiende kilometers maar ook eindeloos lange. 

Na ons bezoek aan de zeeleeuwenkolonies gisteren hebben we besloten om niet langs Cape Cross (de megagrote zeeleeuwenkolonie iets verder naar het Noorden)te rijden, want daarvoor moeten we nog zo'n dikke twee uur extra rijden. 

Het eerste deel van de rit ging nog langs de ruwe kust, die ook bekend staat om zijn talloze scheepwrakken op de stranden. Vlak voor Henniesbaai ligt er eentje dat vrij makkelijk te bereiken is. Maar hier hebben we niet echt van kunnen genieten. Bij het oprijden zagen we een tiental mannen rond een vuurtje zitten. Al gauw kwamen twee daarvan ons tegemoet. Na wat uitleg over het schip begonnen ze zeer fel aan te dringen om wat van hen te kopen. In eerste instantie konden we ze nog wat afwimpelen maar waren niet gerust om de auto te verlaten en zeker niet om de camera's boven te halen. Ze bleven echt juist naast de auto staan en hielden ons constant in het oog. Na toch wat foto's genomen te hebben vanuit de auto, vroegen we toch maar hoeveel een mineraal kostte. Daar kwamen ze met waanzinnige prijzen af voor iets dat je in de buurt vrij makkelijk op de grond vind. Na wat onderhandelen, bleven ze voet bij stuk houden en zijn we toch wel best met een rotvaart vertrokken, zonder iets te kopen. Neen, dat was het niet. 

Na een blitsbezoek aan Hentiesbaai, reden we terug het binnenland in. Het landschap veranderde dadelijk terug in woestijn met grote rotsformaties en de temperatuur begon terug serieus op te lopen. Twee van de rotsformaties zijn de kleine en de grote Spitzkoppe (in de reisgidsen worden ze vergeleken met de Matterhorn in Zwitserland). Zeer indrukwekkend! Gelukkig want de weg er naar toe was eindeloos lang en saai. 

Vlak voor de ingang werden we nog wel even geconfronteerd met de armoede in het binnenland. Kindjes stonden voor de kraampjes van hun ouders om ons te overtuigen te stoppen en bij hen iets te kopen. Je hart breekt maar je weet dat het geld niet naar de kinderen gaat maar voornamelijk naar de drank voor pa. 

De camping was wel een fijn plekje. In het park rond de Spitzkoppe zijn een twintigtal kampeerplaatsen (met braai en WC) maar ze liggen zeer ver uit elkaar dus je hebt er echt het gevoel alleen te zijn. De lichtvervuiling was er minimaal waardoor je een prachtige sterrenhemel had, zelfs de nevels waren zeer zichtbaar. Een toplocatie om half negen in je bed te kruipen!! 

Wildlife: dassies (soort marmotten) en wilde paarden

Camping: Campsite Spitzkoppe > back to basic maar een absolute aanrader. 

Diner: rijst met indische currysaus, groentjes en kip