Glamping in Twijfelfontein

Kamperen in Spitzkoppe heeft een indruk op ons nagelaten. Wat een rust en wat een omgeving! Een blijvertje maar we moeten nog zo veel zien. Na een douche in een precies afgebrand hokje met charme, was het tijd om nog wat kilometers te vreten. Maar ze gingen van geen meter! Bij momenten was de weg zeer ruw en was het zeer moeilijk om amper 60 km/u te halen. Er waren wel wat bezienswaardigheden op de weg zoals de "verbrande berg", de White Lady en op verschillende plaatsen rotstekeningen maar daar ligt sowieso onze interesse niet en tijdens de voorbereiding van onze reis had ik vaak gelezen dat het de moeite niet was. Dus reden we verder richting het gebied van de woestijnolifant, maar buiten wat uitwerpselen en borden met aankondigingen dat deze de weg konden oversteken, hebben we er geen gezien. Het wildlife bleef vandaag beperkt tot koeien, ezels en geiten. 
Ondanks de ruwe weg kwamen we vrij op tijd op de camping aan en al snel bleek dat geen slecht idee te zijn want wat kregen we hier voorgeschoteld. Echte luxe voor een camping, een overdekt keukentje, een sanitaire cel met serieus charme, net een klein houten hutje, en een uitzicht om u tegen te zeggen. De kers op de taart was wanneer een medewerker met zijn kruiwagen hout passeerde om het vuur van houtgestookte warmwaterboiler aan te steken. Men zegt Afrika verlaagt je hartritme en op deze plaats is dat helemaal van toepassing. Zalig namiddagje relaxen! Alle omliggende bezienswaardigheden konden ons eens te meer gestolen worden. 

Wildlife: niets

Camping: Mowani Mountain Camp, een echte topper. In the middle of nowhere met buiten elektriciteit, zeer veel luxe.

Diner: Toast met tomaatjes, Braai met gamesaté (verschillende soorten wilde dieren maar vond het persoonlijk niet te eten) en varkenssaté met een patatje.