Quebrada de las Conchas

Voorlopig laatste verslag voor een kleine week. Morgen trekken we met een gids de Puna in, het hooggebergte van de Andes. De eerste etappe gaat al dadelijk boven de 4000m en nadien zakken we geleidelijk aan terug naar 2000m. Benieuwd hoe we dat gaan verteren. 

Eerst nog vandaag. Eerste job was ons bakske een serieuze poetsbeurt te geven. Zoals gezegd lag het stof er vingerdik op en we willen toch een vlotte inlevering bij de verhuurmaatschappij. 

Voor de rest had Jan vandaag een planning uitgestippeld zodat we de valiezen eerst aan het hotel konden gaan afzetten om vervolgens de auto voor zes uur aan de luchthaven te droppen. 

In de voormiddag hebben we onze ogen nog kunnen uitkijken aan de rotsformaties van de Quebrada de las Conchas. We stoppen verschillende malen om het natuurwonder te bekijken. Hier en daar zijn er stopplaatsen aangegeven met wat meer uitgesproken vormen zoals "los Castillos" (de kastelen), El anfiteatro (het amfitheater, zeer mooie akoestiek), La Garganta del Diablo (de mond van de draak), ... Bij de ene had je al wat meer fantasie nodig als de andere. Maar eigelijk was het een 80km lang natuurpracht. Het voordeel natuurlijk van in zo'n groot land te reizen. De gebieden waar je doorrijdt zijn zo groot 1/10 van de provincie Antwerpen (iets groter dan het Prinsenpark ;-) ).  Ook hier zijn we weer verbaasd dat het geen officieel nationaal park is. Wat een natuurschoon en zeer groots. Zelfs zo groot dat we elkaar tijdens een wandeling even kwijt geraken. Gelukkig hebben we elkaar teruggevonden en hebben bij een stalletje bij één van de rotsformatie vervangende trouwringen gekocht. Onze echte trouwringen laten we thuis daar Jan deze tijdens een andere reis de zijne al bijna kwijt is geweest. De nieuwe ringen zijn er met een waarde van een "sjiekenbak"-ring dus is toch wat anders om deze kwijt te spelen. Hoewel het zijn er met een mooie gravure van een condor. 

Naar het einde van de Quebrada zijn we nog gestopt in het dorpje Alemanía, een voormalig (eind)treinstation voor de bergen. Vrij doods daar ze het nog aan het restaureren zijn en eigenlijk niet zo heel boeiend is. Gelukkig verkoopt het plaatselijk winkeltje zeer lekkere empenadas. 

Vanaf hier is het doorrijden naar Salta. Inderdaad hier zijn we al geweest. We hebben een soort 8-vorm gemaakt (eerst een lus ten noorden van Salta en na enkele dagen reden we een lus ten zuiden ervan). 

Eerst droppen we onze bagage af aan het hotel in het midden van de stad. Het "Del vino boutique hotel" en we kregen bij het inchecken dadelijk een wijntje als welkomstdrankje (ah ja, del vino = de wijn). Dat was lang geleden dat we nog wijn hadden gedronken. ;-) Vervolgens doen we de auto naar de luchthaven (wordt zonder problemen ingeleverd) en profiteren van de zeer goede internet om nog eens met het thuisfront te telefoneren via Whatsapp. We zijn ongelooflijk blij dat we de ouders van Jan ook even gezien en gesproken hebben alvorens de bergen in te trekken. 

Ons hoofd staat niet naar een "peña" ( een restobar waar live muziek wordt gemaakt). Staat anders wel op de to-do-lijst van iedere toerist maar wij laten het wat voorbij gaan, dus stappen we een lokaal restaurantje binnen en ik weet het wordt saai maar het was er weer zeer lekker (en veel). Ze hadden er zelfs de wijn van de kleine, organische bodega Nanni die we gisteren bezochten. Zou je in Salta komen zeker gaan eten bij Cocina Ramirez! 

We laten ons eten nog even zakken aan de hand van een kleine wandeling door de "Corbiestraat" van Salta. Hier noemt ze wel Balcarce ipv Corbiestraat. Dus morgen laten we drukte van de stad voor de rust in het hooggebergte en gaan we even op afzondering met een privé-gids Koki. Tot binnen een week.