UT12 - Million Dollar Highway

We zijn weer happy, de zon schijnt terug!!! Nog wel koud maar de grijze wolken zijn verdwenen! Oef. Vandaag trachten we zo snel mogelijk terug naar Bryce te rijden zodat we de wandeling die gisteren gepland was, maar om wille van de sneeuw niet kon doorgaan toch kunnen doen. Om 8 u is het nog goed rustig en de zon is al volle bak aan het schijnen op de hoodoos. Een gans ander zicht dan gisteren. Eerst nemen we de shuttle naar Inspiration Point om na veel oohh en aaahhh, de shuttle richting Sunset Point te nemen. Ook hier weer meer dan genoeg ooohh en aahh, want je krijgt een prachtig zicht op het amphitheater. Het hart van Bryce Canyon. Van Sunset Point is het een korte wandeling naar Sunrise Point waar we onze wandeling starten naar beneden, naar het laagste punt van het Amphitheater. In het begin van de Queen's Garden Trail is het nog behoorlijk druk maar van het moment je 200m verder bent is het al een pak minder druk. Velen gaan enkele meters naar beneden en stappen dan al terug naar de zijkant. Het is genieten geblazen, zeker de momenten wanneer we alleen zijn. Zowel Jan als ik kunnen niet stoppen met foto's te nemen. Achter elke bocht is er weer een andere formatie te zien. Ik heb toch even mijn camera weggestoken om 100% te kunnen genieten want voor je het weet heb je alles enkel door het venster van je camera gezien. Bijna aan het einde van de wandeling gaan we op de Navajo Loop Trail met als hoogtepunt Wall Street. Een bijna verticale wand waar je langs tientallen haarspeldbochten naar boven klom. Bij zo'n beklimmimg moet je in elke bocht normaal op adem komen, hier was het telkens weer naar achter kijken om te genieten. Helemaal fun werd het toen een bus Japanners of Koreanen gelost werd en deze in een recordtempo naar beneden en terug naar boven gingen. Zij moeten alles in een zo min mogelijk tijd gezien hebben, want de bus wacht niet. Het was een mierennest bij aankomst boven want vele van de Japanners of Koreanen bleven boven staan om daar zo veel mogelijk selfies te kunnen maken. Dus naast hoodoos kijken was het ook fun om hen bezig te zien. Tegen de middag verlaten we Bryce en gaan we de UT-12 op. Wij dachten een mooi verbindingsstuk naar het volgend nationaal park, dus Jan krijgt een dag verlof en ik neem het stuur over vandaag. Het was aangegeven als een scenic route (een mooie route) maar dat zal wel ergens eens een stukje zijn. Neen, van de 100 mile (160km) was het 100 mile zeer tot ongelooflijk mooi. Het is moeilijk voor te stellen dat je van in Mol naar de zee zou kunnen rijden en van het ene mooie landschap naar het andere, met amper een dorpje tussen. Awel, hier lukt dat wel. De UT-12 wordt Million Dollar Highway genoemd, ooit heeft hij veel gekost maar nu heeft hij miljoen dollar uitzichten. Een groot gebied waar we door rijden is in de buurt van Escalente. Daar we vanmorgen toch terug naar Bryce zijn gereden hebben we niet zeer veel tijd om te stoppen, maar toch kunnen we het niet laten. We stoppen om uit te kijken over een canyon/kloof. (Net als de indianen in de western films) onderaan de kloof zien we wandelaars. We rekenen wat en gunnen onszelf een wandeling van een uur in de canyon. Eerlijk gezegd was de kloof van boven veel knapper dan beneden maar dat zouden we niet geweten hebben hadden we in de RV blijven zitten. Na de wandeling is het nog een 80km rijden, een uurtje, maar dat was zonder rekening te houden dat we de Boulder Mountain nog over moeten, een pas van tegen de 3200m. Deze lag dan ook al goed in de sneeuw, geluk niet op de weg. Best wel spanned maar het is mij gelukt om de mobilhome veilig naar de kampplaats te rijden en te parkeren op het beste plaatsje met het mooiste uitzicht.