Effe adem inhouden

Dat het gisteren nog cruisen en relaxen was, is de rit vandaag hel. Om in Moab te geraken moeten we twee uur over een zeer drukke weg rijden. Komt daar nog eens bij dat het regent dat het giet. Zeer vreemd, we rijden al dagen door woestijngebied en we hebben nog nooit zo veel regen gehad tijdens een vakantie en dan gezwegen over de koude. Het weer is hier helemaal de kluts kwijt. Normaal gezien moet het hier vlot tegen de 30 graden zijn, maar zijn al blij dat het 30 of 40 graden fahrenheit is (juist boven vriespunt). De grote wegen zitten ook vol met wako vrachtwagenchauffeurs. Van rij- en rusttijden hebben ze hier nog niet gehoord. De chauffeurs rijden uren aan één stuk volgepropt met Red Bul, pepmiddelen en vaak ook drugs. Als je ze in de verte ziet, hou je dan al maar vast want binnen de korste keren zijn ze daar. Ze houden absoluut geen rekening met maximum snelheden en plakken tegen je bumper als ze niet voorbij kunnen. Daar het mastodonten zijn, beeft de mobilhome als ze wel voorbij kunnen. Telkens weer serieus je adem inhouden. Waanzinnig!!! Hier moet je echt zo snel mogelijk aan de kant gaan want het is gewoon te gevaarlijk. Gelukkig komen we zonder brokken aan in Moab, de stad voor Arches National Park. Het is er zeer druk, dat zijn we niet meer gewoon. Ik zou zo snel mogelijk terug willen vertrekken. We besluiten om toch eerst een camping te zoeken alvorens naar het park te rijden. Gelukkig hebben we dat gedaan, of er was geen plaats meer of het was peperduur. Ze vragen hier hotelprijzen voor een lapje bedekt met grind of beton om je mobilhome te zetten, een beetje elektriciteit en water. Nu staan we zelfs op een plaats waar normaal een tent moet staan, maar dat is betaalbaar. Iets na 1 kunnen we pas naar het park vertrekken. Gelukkig heeft de regen plaats geruimd voor de zon!!!  Wat een drukte maar gelukkig is het park groot genoeg en heb je ruimte. Arches staat voor bogen. Over gans het park kan je grote en kleine, dikke en dunne bogen in sten terug vinden. Ik dacht een tweehonderd tal. Ook hier weer gevormd door de reactie van water en zachte steen. We moeten met een iets sneller tempo door het park gaan daar we twee dagen geleden wat extra tijd in Bryce nodig hadden en we een rit opgesplist hebben daar hij anders te lang zou zijn, maar pikken aan het einde van het park toch de wandeling naar Landscape Arch mee. Een ongelooflijke brede maar gevaarlijk dunne boog. Onwezenlijk dat zoiets recht kan blijven staan. Maar in architectuur weten we hoe sterk een boog kan zijn, dus zo vremd is het ook niet.  Hier in het park vrezen ze toch elke dag dat één van de bogen kan instorten. Als je bij de bogen staat verwacht je ook dat ze elk moment kunnen instorten, dus adem inhouden. De wandeling naar Delicate Arch (boog balanceert op een steen) en de andere bogen lukken niet. Enkele zien we in de verte, anderen niet want zitten ergens verborgen. Sommige zijn ook niet bereikbaar omwille van overstromingen. Toch gek in woestijngebied. Voor de duister valt rijden we terug naar Moab want de afdaling is nog best pittig. Voor de zoveelste keer zitten we weer moe maar voldaan in ons bakje. Three weeks down, two to go!!! Nog twee weken genieten.