Vandaag is rood ...

naast geel/beige en groen, de kleur van ons decor. Op het programma een bezoek aan Capitol Reef National Park en doorrijden naar Blanding. Een lange rit dus we blijven niet zo lang als noodzakelijk plakken in Capitol Reef. Het was voor ons een totaal onbekend park maar daar het bij de "Big 5" van Utah hoort, moesten we er toch passeren. We waanden ons nu helemaal in een western film, zeker met nog wat country muziek op de achtergrond (heel eventjes maar want het ontvangst was weer zeer snel nihil en mits we geen usb aansluiting hebben in de mobilhome zijn het muziekloze dagen). Donkerrode rotsen toornen hoog boven ons uit, weer in alle mogelijke vormen. De Freemont River heeft in de streek ook zijn werk gedaan en is helemaal in de rotsen ingesleten, met als resulaat de "Goose neck", een zeer smalle, zeer kronkelende canyon/kloof. Met knikkende knieën keek je over de rand om tientallen meters lager de rivier (of wat er nog van overbleef) te zien stromen. In Fruita, in de buurt van het visitor centrum ( de toeristischedienst) komt er wat geel/beige bij en groen van de boomgaard. Deze laatste is in de vorige eeuw door Mormonen gepland die er jaren hebben geleefd. Ze trachten de boomgaard en zo ook de geschiedenis van de Mormonen levend te houden. (Een zeer klein Bokrijk) De toeristische zijweg (scenic byway) is de moeite waard om af te rijden maar heel warm krijgen we het er niet van. Een deel van het park is ook afgesloten om wille van "flash floods", plotse hevige overstromingen. Dus laten we de wandelingen voor wat ze zijn en vertrekken na een picknic (eindelijk nog eens buiten kunnen eten) richting Blanding. Mits het een minder goede nacht is geweest, zeer veel regen en wind (de mobilhome schudde nogal), komt een middagdutje wel van pas ... Dat is buiten de Amerikaanse landschappen gerekend. Vandaag was het zo'n 170 mile (270km) aan toeristische route en het was weer van hetzelfde als gisteren. Van het begin tot einde zeer gevarieerde landschappen. Na elke bocht of heuvelrug wel weer wat anders. Neen, dit hadden we niet verwacht. Na een 60 km rijden we de Glen Canyon binnen, die uitgesleten is door de Colorado-rivier. Er zijn momenten dat je boven de canyon rijdt maar ook momenten dat je er precies in rijdt en de hoge rode wanden op je afkomen. Het hart van de canyon was echt vuurrood. Ook merkwaardig was dat we zeer weinig andere auto's tegen kwamen. Je zou denken dat iedereen deze route wel wil rijden maar we hadden het landschap voor ons alleen. De meesten die de route via de nationale parken doen, rijden van Bryce Canyon rechtstreeks naar The Grand Canyon en slaan Capitol Reef en Arches (doen we morgen) over. Ze hebben dik ongelijk. Nu tijd omdat middagdutje in te halen ....