Las Viñas del Cielo

Van deze dag moesten we even bekomen. Een wandeling naar een Bodega (wijnboer) werd een stevige wandeling van 21km in de boerenbuiten van Cachi. 

's Morgens op ons gemakske want we hadden eeuwig tijd en het Argentijnse leven komt pas tegen de middag op gang. 

Na wat rondwandelen in het witte dorpje Cachi vertrekken we te voet naar de Bodega Puna. Al snel komen we een bord tegen 7,8 km tot Puna. Ach ja, we hebben wel wat tijd en een wandeling is na zo'n autorit van gisteren wel welkom. De weg slingert de berg op, niet te steil maar pittig daar we tegen de 3000 hoogtemeters zitten. De Argentijnen kijken ons best vreemd aan. Wat zijn die aan het doen? De kleine kinderen hebben precies schrik van ons. Zo wereldvreemd zijn ze hier toch niet. Zijn we echt iets abnormaals aan het doen. 

We zien niet echt armoede (met hier en daar een uitzondering) maar leven met een minimum. Een groot deel van de huisjes zijn zeer klein, zeer schamel of half afgewerkt. Anderen daar en tegen zijn redelijk deftig en natuurlijk heb je hier en daar de finca's (de sjieke woningen van de herenboeren). Bijna aan alle huizen staan wijnranken, hoe klein en onderkomen de huisjes ook maar zijn. We zitten hier wel degelijk in een wijnregio van Argentinië. 

Daarnaast zitten we ook in de regio van de geitenkaas. Samen met nog andere boerderijdieren vind je deze ook rond de woningen. Zeker niet in stallen maar in een door stokken en cactussen omringende zone, hier en daar wat prikkeldraad. De paarden en ezels staan vastgebonden aan een stok of een boom en de kippen lopen rond op het erf. Zowel mensen als dieren leven zeer dicht bij elkaar tussen de gigantisch plasticstapel. Hier zie je echt dat de mens een nestvervuiler is. We trachten er wat door te kijken, niet dat we het niet willen zien, maar daarnaast is er zo veel moois. Het decor van bergen, de rivier, de groene velden waar de boer nog met paard aan het ploegen is, de dorre velden waar nieuwe wijnplanten worden gezet, de in bloei schietende wijnranken (het is hier nog maar het begin van de lente), de talloze parkieten die voor ons vliegen en de wandeling aangeven, de roofvogels die elkaar het hof aan het maken zijn (hier legt de vogel geen ei in mei maar in oktober of november), de vriendelijke mensen, ... Maar we zijn blij dat we de wijnboer bereiken en wat fris kunnen drinken ... ;-)

Wanneer we aankomen zijn er juist geen rondleidingen dus schuiven we onze voeten eerst onder tafel. Een degustatiemenu van lokale produkten en uiteraard bijpassende wijnen. Neen, neen, hier zijn de prijzen van het eten zeer schappelijk. Op vlak van eten, drinken en binnenlandse produkten is het niet duur. Ga je naar geïmporteerde producten dan betaal je je blauw. 

Aan het einde van een lekker menu met een hoeveelheid wijn ter grootte van anderhalf glas, vragen we nog naar de rondleiding maar daar doen ze ineens warrig over. Van Engels gaat het naar het Spaans. Ze weten dat we geen wijn gaan kopen omdat we te voet zijn, dus laten we het maar en starten aan de terugweg. We moeten eerst nog een grote bocht maken alvorens we de rivier kunnen oversteken. De wind neemt enorm toe waardoor het een hele uitdaging is om vooruit te geraken. Omwille van de zandwegen krijgen we er een gratis peeling bij. Gelukkig is het bergaf en wind af van het moment we de brug oversteken. We krijgen dezelfde zichten en zien dat het nog heel ver is alvorens we terug in Cachi zijn. In de voormiddag brandde de zon nog goed maar in de namiddag zijn samen met de wind ook de wolken in de vallei getrokken. Gelukkig blijft de regen uit. We moeten flink doorstappen om nog voor de duister binnen te zijn. Om 7u komen we terug Cachi binnen. De stalletjes die ze 's middags nog aan het opbouwen waren zijn ondertussen al terug afgebroken, maar de stalletjes met de dagelijkse koopwaar zijn nog volle bak zaken aan het doen. De Argentijn komt nu pas echt tot leven.

In de B&B is het warm water blijkbaar op maar krijgen,  voor de verandering, nog een serieuze steak voorgeschoteld. Hij smolt weer in onze mond!