Jedi Canyon

Of Starwars Canyon of Rainbow Canyon of Top Gun Real life (voor de liefhebbers, ze zijn Top Gun 2 effectief aan het filmem of het met Tom Cruise is weten we niet) of Road to the Milky Way (neen niet het snoep), deze titels had ik allemaal bovenaan het verslag van vandaag kunnen zetten. Death Valley is voor ons vandaag absoluut niet doods geweest maar heeft ons enkele kippenvelmomenten gegeven om nooit te vergeten. Het tweede kippenvelmoment ging er zelfs over ... Goed, de dag begint op een uithoek op de camping waar we gisteren beland zijn. Rustig, het gewoonlijke om uiteindelijk richting Death Valley te vertrekken. Het decor is vanaf het eerste moment zeer mooi en met momenten indrukwekkend. Eén van die indrukwekkende is Rainbow Canyon. We stappen zeer onwetend de RV uit maar komen met een topervaring terug. De Canyon was ongelooflijk mooi qua vorm en kleur. Een eerste kippenvelmoment. Ok, mooi om te fotograferen maar om daar met een zeer grote camara op een stoeltje te gaan te gaan zitten, vonden we wat vreemd, zelfs wat overdreven. Toch was mijn nieuwsgierigheid iets te groot. Ik spreek de mensen aan en nu bleek dat ze absoluut niet hier waren voor vogeltjes te fotograferen maar voor stalen vogels, beter gezegd straaljagers. Het waren "spotters" helemaal uit Wales. De canyon en nog andere delen van Death Valley is voor de piloten hun speeltuin. Hier worden oorlogssituaties geoefend. De straaljagers vliegen niet op kilometers voorbij maar op enkele tientalle meters voorbij. Een tiental straaljagers per dag passeren er. Deze mensen zitten hiervoor in de zinderende hitte. Na enkele foto's gezien te hebben, ben ik stikjaloers maar wat is de kans dat er de volgende minuten eentje gaat passeren.  Op onze terugweg horen we ineens een enorm lawaai ... Daar is er ene, dju daar is er ene, ... We trachten naar de rand van de canyon te lopen en zien de straaljager passeren. Niet van zo dicht bij want hij ging niet echt de canyon in. Kippevel, een hartslag van jewelste ... Een adrenalineboost eerste klas ... Nu snap ik een beetje waarom die mensen daar zitten. We lopen terug naar de spotters en je merkte dat ze ook een boost hebben gehad. We krijgen nog verhalen te horen van hoe de piloten spelen met de toeristen in hun auto's, de codenamen waaronder de naam Jedi- of Starwars Canyon als ze deze richting uitkomen, dat de toppiloot voor hen een Nederlander is maar de Belg Vodor er ook wel wat van kan, ... En dat ze de nieuwe Top Gun film aan het draaien zijn. (Is wel een groot geheim, dus stil houden) Goh, gaat vandaag iets deze ervaring kunnen overstijgen. Neen, maar toch bijna. Het decor waren we uren in  rondrijden is en blijft na elke bocht verrassen, de uitzichtpunten waar we naar toe wandelen (Sand dunes, Zabriskie Point, ...) zijn telkens waaahhh en nooit hetzelfde, de scenic drive (een route, een oud ezelspad, van de hoofdbaan tussen de rotsen. Onze RV past er juist tussen) ... Niets wordt saai. De wegen kronkelen door canyons of lopen kaarsrecht over een vlakte. Het ene moment sta je tussen de zandduinen en het andere moment (niet zo ver ervan af) heb je uitzicht over prachtig gesculpeerde hellingen. Hopelijk geven de foto's een beetje weer wat we allemaal gezien hebben. Nog zo'n fotomoment was  de zonsondergang vanop Dante's view. De rit er naar toe was al spannend helling van 15%) de beloning was zo groot. We kregen een prachtig overzicht over de vallei, over de zoutvlaktes en door de zonsondergang kregen we er een lichtspel gratis bij. Snoepen maar. Ok, dat zal het wel geweest zijn voor vandaag, denk je dan ... Neen, onderweg naar de camping krijgen we nog witte vossen te zien en op de camping krijgen we naast het lichtspel van de bliksem ook nog een prachtige sterrenhemel en de melkweg te zien (superhelder als de buren de lichten van hun auto eindelijk uitdoen). Super! Nu nog in slaap proberen te geraken want de temperatuur is nog maar amper gezakt. Vanmiddag was het in Furnace Creek, 104 Fahrenheit (zo'n 40 Celsius) en het is misschien 10 graden gezakt. Dat wordt puffen.