Land van de cowboys

De dag start met goed nieuws, we kunnen onze mobilhome (RV in het Engels) vandaag al om half elf oppikken in plaats van één uur. Oef, anders zouden we ons bijzonder fel moeten haasten om op onze bestemming voor vandaag te komen. Een chauffeur van Uber, tegenhanger van een normale taxidienst,bracht ons naar de pick-up plaats van de mobilhome. Alle nodige info werd op een snel tempo en met een video aan ons meegegeven en dan mochten we op de baan met een rijdend huis van 7,6m lang, 3m breed en 3,7m hoog. Jan had het gevoel dat hij met een vrachtwagen onderweg was. Hoewel als je de echte trucks ons ziet voorbij vliegen op de autostrades zijn we maar klein grut. Na een winkelstop van zo'n 3u (alles van eten  moest nog ingekocht worden) moeten we ons toch nog haasten om voor sluitingstijd aan te komen op de kampplaats. Gelukkig was die al gereserveerd. Hoewel haasten zat er niet in want we reden van de ene file naar de andere en van het ene stoplicht naar de andere. Maar tijdens deze eindeloze lijdensweg veranderde het landschap gelukkig van saai naar wwwaaahhhh. We gaan de volgende weken serieus wat moois voorgeschoteld krijgen. Een voorsmaakje hebben we bij deze al gehad en het smaakt naar meer. Net op tijd op de camping en mogen we onze big ass RV parkeren tussen nog grotere mobilhomes en caravans (echte huizen op wielen). Tegen die mastodonten is onze maar een klein ukje.